Πήγαινε στη σιωπή.
Επέτρεψε στις άλλες
σκέψεις να υποχωρήσουν.
Ρώτησε: Ποιος είναι ο
σκοπός μου;
Έχε πίστη σ' αυτό που
έρχεται.
Σκέψου βαθιά το
περιεχόμενο.
Δράσε με βάση αυτό.
«Μόλις ξεκινήσεις το ταξίδι προς το σκοπό της ζωής σου,
μπαίνεις στο βασίλειο της αληθινής μαγείας.»
WAYNE DYER
Αυτή η απλή διαδικασία του να στεκόμαστε πίσω και να
παρατηρούμε είναι πολύ αποτελεσματική γιατί μας βοηθάει να ξεκαθαρίσουμε τα συναισθήματα και τις πράξεις μας που είναι συχνά
μπερδεμένα κι ασύμφωνα. Το να βλέπουμε αυτό που
είναι κι αυτό που δεν είναι σημαντικό μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε πιο
συγκεντρωμένοι και ξεκάθαροι. Αυτό δημιουργεί μια πιο θετική και δυνατή
συνειδητότητα που είναι το κλειδί για να διαλύσουμε τη σύγχυση.
Τα παλιά χρόνια, ο άνθρωπος εξερεύνησε τους πλατείς δρόμους του εξωτερικού κόσμου, ψάχνοντας τη δική του ιδιαίτερη μορφή της τέλειας αγάπης. Σταδιακά παγιδεύτηκε
στις ψευδαισθήσεις της και στη λάμψη κι εξαιτίας αυτού έχασε την επίγνωση του
εσωτερικού μονοπατιού που οδηγεί στην αληθινή εμπειρία.
Υπάρχει μια ιστορία για έναν άνδρα ο οποίος βρήκε το αυγό
ενός αετού και το έβαλε στη φωλιά που είχαν οι κότες του. Το αετόπουλο
εκκολάφθηκε με τις κότες και μεγάλωσε μαζί τους.
Όλη του τη ζωή το αετόπουλο έκανε ότι έκαναν και οι κότες,
νομίζοντας πως κι αυτό ήταν επίσης κοτόπουλο. Έσκαβε τη γη για σκουλήκια.
Κακάριζε και έκανε κικιρίκου. Και χτυπούσε τα φτερά του και πετούσε λίγα μέτρα
στον αέρα.
Τα χρόνια πέρασαν και το αετόπουλο γέρασε.
Μια μέρα είδε ένα
μεγαλοπρεπές πουλί μακριά στον καθαρό ουρανό. Γλιστρούσε με αξιαγάπητη μαεστρία
ανάμεσα στα ρεύματα του αέρα.
Το ηλικιωμένο αετόπουλο κοίταξε ψηλά με δέος, «Ποιος είναι
αυτός;» ρώτησε.
«Αυτός είναι ο αετός, ο βασιλιάς των πουλιών» απάντησε ο
γείτονας του.
«Αυτός ανήκει στον ουρανό. Εμείς ανήκουμε στη γη – είμαστε
κοτόπουλα».
Έτσι ο αετός έζησε και πέθανε σαν κοτόπουλο, επειδή αυτό
νόμιζε πως ήταν.
TRADITIONAL
Μήπως έχει γίνει το ίδιο και σε εμάς;
Ίσως θυμόμαστε μια πρώτη εμπειρία στη ζωή που ήταν γεμάτη
γαλήνη και φυσική αρμονία. Καθώς πέρασε ο χρόνος, εξαιτίας της αλληλεπίδρασης
και της επιρροής, ξεχάσαμε τον εσωτερικό μας κόσμο και μας τράβηξε ο εξωτερικός κόσμος της μορφής και της ύλης και προσκολληθήκαμε σ' αυτόν. Στο πέρασμα του
χρόνου χωριστήκαμε από την αληθινή μας φύση, κι έτσι απομακρυνθήκαμε από την
αληθινή επίγνωση και αντίληψη.
Όταν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά, έχοντας χάσει
την πνευματική μας ταυτότητα κι έχοντας ανάγκη στήριξης και βοήθειας, αρχίσαμε
χωρίς επιτυχία να ψάχνουμε για την αλήθεια και την αγάπη στα λόγια, στη
συντροφιά των άλλων και μέσα στον υλικό κόσμο. Πιστεύοντας αυτό που ακούγαμε
και βλέπαμε, χωρίς καθοδήγηση και χωρίς επίγνωση, ακολουθήσαμε αυτά τα βήματα,
είπαμε τα ίδια λόγια, αλλά επειδή δεν ήταν δικά μας δεν μπορέσαμε να αλλάξουμε,
δεν μπορέσαμε να πετάξουμε.
Ωστόσο, όπως ο αετός, οι λύσεις, οι απαντήσεις ήταν πάντα
μαζί μας. Απλά δεν είχαμε την επίγνωση. Τώρα με την γνώση, μπορούμε να
κατανοήσουμε και ν' αποδεχτούμε την αληθινή πνευματική μας ταυτότητα και
μπορούμε συνειδητά να ανακατευθύνουμε την επίγνωση μας προς τα μέσα και να
έχουμε πρόσβαση στο δικό μας εσωτερικό απόθεμα αγνής εμπειρίας.
Αυτό είναι Διαλογισμός.
Μετάφραση από: Jim Rayan (2006). Μeditation. The 13 pathways to happiness. U.K.: OBooks
Merci!!
ReplyDelete