Στοχασμοί

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΤΕ ΤΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ

 

Η κουλτούρα της δωρεάς δεν αφορά μόνο τη συνεισφορά χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ή την εθελοντική προσφορά του χρόνου σας για κάτι που αξίζει. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας στάσης προσφοράς, κάθε στιγμή, οπουδήποτε. Δίνοντας τη θέση σας στο τρένο για κάποιον άλλο, δίνοντας τη θέση σας κατά την οδήγηση, ακούγοντας ένα φίλο που χρειάζεται έναν ώμο για να κλίνει επάνω, όλα αυτά είναι ωραία παραδείγματα προσφοράς.

Κατά την τελευταία δεκαετία, ίσως και περισσότερο, έχει γίνει μια στροφή προς εταιρείες και οργανισμούς που δηλώνουν τη δέσμευσή τους για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ). Αυτή είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη, μακριά από το «η επιβίωση του ισχυρότερου», την επιθετική προσέγγιση που χρησιμοποιούσαν οι επιχειρήσεις στη δεκαετία του '80. Υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι η ικανοποίηση στη ζωή (συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της εργασίας) δεν αφορά μόνο στο τι μπορεί κάποιος να πάρει, αλλά επίσης και στο τι μπορεί να συνεισφέρει στους άλλους και στην κοινωνία.

Οι εταιρείες και τα άτομα που παίρνουν την προσέγγιση της ΕΚΕ σοβαρά και δεν τη χρησιμοποιούν για να επωφεληθούν από τις αισθητικές ή διαφημιστικές της δυνατότητες, δεν δημιουργούν μόνο μια τεράστια διαφορά με τους άλλους και τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν στους ανθρώπους μια αίσθηση αυτο-αξίας, μια κοινή αίσθηση ότι κάνουν κάτι μεγάλο που αξίζει τον κόπο. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ενθουσιασμό, συντροφικότητα, αυξημένη ευημερία, και ενδεχομένως, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, υπάρχει ένα τεράστιο κίνημα ανθρώπων που έχουν βρει το δικό τους κάλεσμα και σκοπό της ζωής στο να μπορούν να διαθέσουν το χρόνο τους, την ενέργεια και τα χρήματα, ελεύθερα, χωρίς να περιμένουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Το να δίνεις ακόμα και λίγο μπορεί να κάνει τη διαφορά, και αυξάνει πολύ την αίσθηση της πνευματικής ευεξίας. Ο φιλόσοφος Peter Singer εξηγεί τον «Αποτελεσματικό  Αλτρουισμό» στη ‘δυνατή’ ομιλία του.

Καθώς κάνουμε τη διαδρομή μας καθημερινά από το σπίτι στη δουλειά, έχουμε την επίγνωση για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τα καπέλα μας κατά μήκος του δρόμου; 
Μπορούμε να ξεκινήσουμε από το να είμαστε οι ‘πάροχοι’ και οι  ‘φροντιστές’ στο σπίτι και να γίνουμε οι ‘έχοντες’ και οι ‘κτήτορες’ στην εργασία. Αν πάμε να εργαστούμε μόνο επειδή πιστεύουμε ότι είναι ένα καθήκον για να εκπληρώσουμε τις μικρές λεπτομέρειες του συμβολαίου μας, και το κάνουμε απλά μέχρι την ημέρα της πληρωμής μας, τότε θα είναι εξαιρετικά απίθανο να αισθανθούμε ικανοποιημένοι.

Ωστόσο, ξεκινώντας για το χώρο εργασίας μας κάθε μέρα με τη στάση της προσφοράς, εξυψώνουμε αμέσως την έννοια της 'εργασίας' σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.

Οι άνθρωποι που είναι απλά ‘κτήτορες’ πάντα θα αισθάνονται άδειοι, ανικανοποίητοι, ενώ οι ‘δωρητές’ απολαμβάνουν την εργασία τους και τη ζωή τους, επειδή αυτόματα ‘παίρνουν πίσω’, ένα μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που δίνουν. Αυτό δεν σημαίνει να παραδώστε τη ζωή και την ψυχή σας στον εργοδότη σας: αυτό σημαίνει απλά να κάνουμε το παραπάνω βήμα με ευτυχία, εάν και όταν απαιτείται, αυτό σημαίνει να δίνουμε ένα χέρι βοήθειας εκεί που χρειάζεται, αυτό σημαίνει επέκταση του εαυτού μας και των ταλέντων μας με προθυμία, γνωρίζοντας ότι μπορούμε να αναπτυχθούμε και να μάθουμε από την εμπειρία. Όλα αυτά τα πράγματα φέρνουν μια εσωτερική αίσθηση πληρότητας.

Μερικοί άνθρωποι απολαμβάνουν την εργασία τους τόσο πολύ που θα το κάνουν ακόμα και αν δεν πληρώνονται για αυτό. Αυτό που κάνει τη δουλειά μας ευχάριστη είναι η αίσθηση ότι κάνουμε κάτι αξιόλογο ή ότι 'κάνουμε τη διαφορά'. Ακόμα και μια τετριμμένη εργασία μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία σε κάποιον να 'κάνει τη διαφορά' στις ζωές των ανθρώπων με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Μην υποτιμάτε τη σημασία ενός χαμόγελου, μιας καλής κουβέντας, μιας στάσης με σεβασμό και της εντιμότητας στις σχέσεις μας.  Αυτά δεν μπορούν μόνο να ‘φτιάξουν’ την ημέρα κάποιου, αλλά προσφέρουν ένα παράδειγμα για τους άλλους να ακολουθήσουν.

Δεν έχει σημασία πόσο απασχολημένοι είμαστε, πόσο φτωχοί μπορεί να αισθανόμαστε μετά την πληρωμή της υποθήκης, ή πόσο ασήμαντους μπορεί να θεωρούμε τους εαυτούς μας για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του κόσμου, ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να σκεφτεί να δώσει κάτι που έχει σε κάποιον που έχει ανάγκη, ακόμη κι αν αυτό είναι ένα ελαφρύ κτύπημα στην πλάτη και λόγια στήριξης στο αυτί.

Ζώντας σε έναν κόσμο όπου κατοικεί η απληστία κι ο εγωισμός και όπου ο ανταγωνισμός κι όχι η συνεργασία είναι το όνομα του παιχνιδιού, είναι σημαντικό να ζήσουμε  με τις έμφυτες, θετικές αρχές και τις αξίες μας. Όταν βλέπουμε τους εαυτούς μας ως αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος της μεγαλύτερης εταιρείας απ' όλες, της ανθρώπινης οικογένειας, τότε μπορούμε να διαθέσουμε τις ικανότητες μας για να χρησιμοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο για τη δημιουργία των καλύτερων αποτελεσμάτων για όλους.

Ήρθε η ώρα ... να ξεκινήσει μια κουλτούρα προσφοράς. Προχωρώντας από το ‘θέλω’ στο ‘δίνω’ ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι η πράξη. Παραδόξως, αυτοί που δίνουν, καταλήγουν να είναι οι πλουσιότεροι από όλους!

                                              ‘It’s Time…’ by Aruna Ladva, BK Publications London