Στοχασμοί

ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΠΟΝΑ

Έχετε ακούσει ποτέ την έκφραση «η ρόδα που τρίζει λαδώνεται;». Αυτοί που «τρίζουν» ή με άλλα λόγια αυτοί που κάνουν παράπονα συχνά λαμβάνουν προσοχή επειδή κανείς δεν θέλει να ακούει το συνεχές κλαψούρισμα τους.

Κάνουν την πιο πολύ φασαρία και γιαυτό επιτυγχάνουν αποτελέσματα, αλλά με πιο κόστος; Το συνεχές κλαψούρισμα ή τρίξιμο δεν κερδίζει φίλους.

Ο κόσμος σήμερα είναι γεμάτος από άτομα που παραπονιούνται. Μερικοί ψάχνουν δικαιολογημένα την αιτία μιας αδικίας, μερικοί προσπαθούν πραγματικά να κάνουν τα πράγματα καλύτερα, αλλά σε μερικούς απλά αρέσει να παραπονιούνται!

Στην καρδιά των παραπόνων βρίσκεται κάποια θλίψη της μιας ή της άλλης μορφής. Ίσως το μαγαζί μας πούλησε χαλασμένα αγαθά. Ίσως ένας συνεργάτης στη δουλειά προσπαθεί να μας φοβερίσει. Αυτά τα είδη παραπόνων στην πραγματικότητα θα φέρουν περισσότερο καρπό αν τα διατυπώσουμε ψύχραιμα, όταν η ‘φωτιά’ του συναισθήματος έχει κρυώσει. Επίσης είναι συνετό να απευθύνουμε το παράπονο στο κατάλληλο άτομο, παρά να το διατυμπανίζουμε σε όποιον θέλει να ακούει. Αυτή η προσέγγιση απαιτεί αυτοσεβασμό κι ένα βαθμό αποστασιοποίησης. Η ψυχραιμία αντί μιας καρδιάς γεμάτης οργή, είναι σίγουρα η πιο αποτελεσματική προσέγγιση.

Μερικοί άνθρωποι κάνουν τα παράπονα χόμπι τους. Η δυσαρέσκεια σε αυτή την περίπτωση προέρχεται από μέσα. Όταν δεν νιώθουμε καλά μέσα μας το προβάλουμε στον έξω κόσμο και στους άλλους. Αν δεν είμαι ευτυχισμένος με τον εαυτό μου, τότε δεν θα είμαι ποτέ ευτυχισμένος με ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Έτσι ελέγξτε: «Είμαι παραπονιάρης;» Αν ναι, τότε αυτό είναι μια καλή ένδειξη ότι έχω περισσότερη εσωτερική δουλειά να κάνω. Όταν νιώθω καλά από μέσα η «αιτία» για τα περισσότερα παράπονα μου μπορεί μαγικά να εξαφανιστεί! Μετά οι άνθρωποι θα χαίρονται περισσότερο την παρέα μου.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα παράπονα μας ‘θέτουν εκτός λειτουργίας’. Με μια πρώτη ματιά δεν μοιάζουν εποικοδομητικά και όταν απευθύνονται σε μας μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε ενοχλημένοι, θυμωμένοι, μνησίκακοι ή απελπισμένοι. Δεν τα δεχόμαστε ευχάριστα. 

Προσπαθούμε μέρα και νύχτα να κάνουμε την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο τέλεια αλλά δεν τα καταφέρνουμε πάντα. Έτσι όταν οι άλλοι παραπονιούνται για μας ή τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τα πράγματα μπορεί να νιώσουμε μνησίκακοι, ανεπαρκείς ή ανασφαλείς.

Το να χειριζόμαστε τα παράπονα από τους άλλους είναι μια τέχνη. Αντί να προσπαθούμε να τα εκτρέψουμε ή να τα απορρίψουμε είναι καλύτερο να στοχαστούμε σχετικά με αυτά. Όταν κάποιος παραπονιέται είναι συνήθως επειδή νιώθει ότι η εικόνα που έχει για το τελικό αποτέλεσμα είναι καλύτερη από τη δικιά μας ή νιώθει την ανάγκη να μας διορθώσει επειδή πιστεύει πως έχουμε απομακρυνθεί από τη δική μας εικόνα. Στη ‘θερμότητα’ της στιγμής, όταν τα λόγια λέγονται με πάθος, η συγκέντρωση στο τελικό αποτέλεσμα χάνεται. Συνηθίζουμε να ξοδεύουμε την περισσότερη από την ενέργεια μας στο να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, αντί να προσπαθούμε να κατανοήσουμε  την πραγματική αιτία για τα παράπονα. «Δεν είναι δικό μου το λάθος. Έκανα ότι μπορούσα. Τι παραπάνω μπορούσα να κάνω;» Μπορεί πολλές φορές να το πάρουμε προσωπικά: Μαζευόμαστε εσωτερικά και αναρωτιόμαστε: «Ποιό είναι το νόημα;»

Δεν αναγνωρίζουμε πως αν μπορούσαμε να απομακρυνθούμε από τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις για μια στιγμή, θα μπορούσαμε ίσως να κατανοήσουμε τι αντανακλά πίσω σε μας αυτός που παραπονιέται.

Αρχικά, μείνετε ήρεμος. Μπορεί να μην είναι προσωπικό, μπορεί απλά κάποιος να προβάλει την εσωτερική του αναστάτωση στο άτομο που βρίσκεται πιο κοντά του. Δεύτερον, συμπεριφερθείτε σε αυτόν που παραπονιέται με σεβασμό. Μερικές φορές ένα παράπονο είναι μια έκκληση από την καρδιά, ο παραπονούμενος θέλει απλά να νιώσει ότι ακούγεται. Τρίτον, υπάρχει κάποια βάση σε αυτό το παράπονο; Αν έχω την ταπεινότητα να παραδεχτώ πως υπάρχει, τότε αυτό είναι ένα καλό μάθημα για μένα καθώς με καθιστά  ικανό να διευθετήσω μια αδυναμία που μπορεί να μην έχω δει προηγουμένως στον εαυτό μου.

Ήρθε η ώρα... να παραπονιέστε λιγότερο και να ακούτε περισσότερο. Προσπαθήστε να κατανοήσετε την οπτική των άλλων, όπως θα θέλατε και αυτοί να κατανοήσουν τη δική σας. Συνειδητοποιήστε ότι τα ‘τριξίματα’ είναι μια ευκαιρία μεταμφιεσμένη που σας κάνει σινιάλο για συμπόνια και αυτοσεβασμό και σας βοηθάει προληπτικά να «λαδώσετε» τις ρόδες της δικής σας προσωπικής ανάπτυξης.

Μετάφραση από: http://arunaladva.org/2013/09/09/no-complaints/