3.10.13

Στοχασμοί





ANAZHTEIΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ


Υπάρχουν πολλοί τρόποι έκφρασης της αγάπης. Αν εστιαστούμε μόνο σε συγκεκριμένους τρόπους και μορφές αγάπης που θέλουμε να δεχτούμε, μπορεί να χάσουμε όλους τους άλλους τρόπους με τους οποίους η αγάπη ρέει προς εμάς.

Ένα πουλί-μητέρα σπρώχνει τα μικρά της για να τα ενθαρρύνει να εγκαταλείψουν τη φωλιά και να πετάξουν, κάτι που ένας θεατής μπορεί να το αντιληφθεί ως πράξη κακοποίησης. Ωστόσο, ακριβώς όπως δείχνει την αγάπη της με το να ψάχνει ατέλειωτα για την τροφή τους, τη δείχνει και με το τσίμπημα και το σπρώξιμο τους. Μια γάτα επίσης θα σπρώξει τα γατάκια της μακριά, έτσι ώστε να μπορούν να μάθουν να είναι ανεξάρτητα. Ακόμη κι ένας γονιός θα επιτρέψει το μικρό παιδί του να πέσει μερικές φορές, έτσι ώστε να μπορεί να μάθει για τον εαυτό του για να σηκωθεί ξανά και ν’ αρχίσει να περπατάει. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν γράψει για τη μητέρα τους ότι ήταν σκληρή γι’ αυτούς στην παιδική ηλικία, αλλά αναρωτιέμαι αν οι μητέρες σκόπιμα ήταν σκληρές, ή αν πραγματικά πίστευαν ότι αυτό που έκαναν ήταν προς το συμφέρον του παιδιού.

Παρά το γεγονός ότι το να αγαπάς σημαίνει να φροντίζεις και να δίνεις χρόνο όταν χρειάζεται, σημαίνει επίσης να αποστασιοποιείσαι και να ‘ασκείς  το νόμο’, όταν ενδείκνυται.

Αγάπη σημαίνει να ασχολείσαι και να ανταποκρίνεσαι, αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει να μένεις ανεπηρέαστος, ουδέτερος και αμερόληπτος κατά καιρούς. Σε μια αλληλεπίδραση, κάποιος μπορεί μερικές φορές να αποφασίσει να παρέμβει και να πει κάτι, κι άλλες φορές να παραμείνει σιωπηλός. Με τον ίδιο τρόπο η ευσπλαχνία μπορεί να ισχύει σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητο να είσαι κατηγορηματικός. Το να ακούς είναι συχνά σημαντικό, αλλά μπορεί επίσης μερικές φορές να είναι αναγκαίο να έχεις ‘κουφά’ αυτιά, όντας γεμάτος συμπόνια. Ωστόσο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζεται να σταματήσω να αγαπώ. Αυτή είναι η σοφία της αγάπης γεμάτη με σεβασμό, παρά με εγωισμό.

Αυτές τις μέρες η αγάπη πολύ συχνά γίνεται ασήμαντη καθώς προέρχεται από  πλαστικές καρδιές και χείλη από χαρτόνι. Ωστόσο, η αγάπη είναι σίγουρα κάτι πιο βαθύ, πιο πλούσιο και πιο ουσιαστικό. Χρειάζεται ένα αιθέριο μάτι κι ένα αιθέριο αυτί για να μπορέσεις να πιάσεις την πραγματική αγάπη. Μπορεί να ψάχνουμε την αγάπη σε φιλιά και αγκαλιές, τα οποία μπορεί να είναι λίγα, μακριά μεταξύ τους και μικρής διάρκειας. Μπορούν επίσης να είναι γεμάτα με λάθος προθέσεις. Αλλά η ειλικρινής αγάπη θα μπορούσε πολύ εύκολα να έρθει σ’ εμάς με μια στοχαστική λέξη ή δράση, ένα αυτί που ακούει, ή μια ματιά γεμάτη εκτίμηση – όλα αυτά θα μπορούσαμε εύκολα να τα χάσουμε ‘εν ριπή οφθαλμού’.

Μπορούμε να κατανοήσουμε από τα παραπάνω ότι η αγάπη η ίδια εκδηλώνεται με πολλές μορφές, αλλά είμαστε ικανοί να το δούμε και να το πιάσουμε αυτό, μόνο αν μπορούμε να παραμείνουμε θετικοί, ανοιχτοί και πρόθυμοι να το προσλάβουμε σε οποιαδήποτε μορφή εμφανίζεται. Μόλις φτάσουμε σ’ ένα αρνητικό τέλμα αυτο -οίκτου, τότε ακόμα κι αν το φως της αγάπης λάμπει στο δρόμο μας, θα το χάσουμε, καθώς απασχολημένοι με τον πόνο μας θα βυθιζόμαστε σ’ αυτόν.

Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν περιμένουμε την αγάπη να έρθει με συγκεκριμένο τρόπο και δεν της επιτρέπουμε απλά να έρθει. Όταν θέλω να λάβω αγάπη μόνο με έναν ορισμένο τρόπο, κι από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, τότε αγνοώ τους πνευματικούς νόμους που μας λένε ότι δεν μπορούμε να απαιτήσουμε «αγάπη». Κι όταν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, αυτό γίνεται η αιτία για πολλές στεναχώριες, διαμάχη και διαχωρισμό στις σχέσεις. Μόνο η αγάπη χωρίς προσδοκία είναι αληθινή αγάπη, κι αυτό το είδος της αγάπης φέρνει αυτόματα μια επιστροφή που μπορεί να συμβεί με τους πιο απροσδόκητους τρόπους.

Μιλάμε πολύ για την αγάπη, αλλά η αγάπη είναι η γλώσσα των αισθημάτων – οι λέξεις ακόμη και οι σκέψεις μας μπορούν μερικές φορές να την εμποδίσουν. «Θα πρέπει να ωθήσω ή να έλξω, θα πρέπει να έρθω πιο κοντά ή να αποστασιοποιηθώ;» Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι η αγάπη. Αν δεν αισθάνομαι ανάλαφρος κι ευτυχισμένος, τότε είναι πιθανόν να μην είναι αγάπη - είναι πιο πιθανό να είναι προσκόλληση ή εξάρτηση.

Ως εκ τούτου, αν κάθε πρωί μπορούμε να ‘ρυθμίσουμε’ τα συναισθήματα και τις προθέσεις μας ώστε να είναι σωστά, τότε ανεξάρτητα ποια επιλογή κάνουμε θα νιώθουμε καλά, γιατί ερχόμαστε από εκείνο το βαθύτερο μέρος της αγάπης μέσα μας, εκείνη την αγνή συνειδητότητα ​​που ποτέ δεν μπορεί να είναι λάθος. Εμείς θα ακτινοβολούμε από αληθινή αγάπη και οι άλλοι θα συντονιστούν με τη θετική πρόθεση μας.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η αγάπη είναι τόσο η ερώτηση όσο και η απάντηση, είναι η κλειδαριά και το κλειδί. Είναι μόνο όταν δίνουμε αυτό που επιθυμούμε περισσότερο που μπορούμε να το λάβουμε. Είμαστε όλοι σε ένα ταξίδι επανα-ανακάλυψης εκείνου του κλειδιού και του τρόπου για να ανοίξουμε τις πόρτες που αφήνουν το φως να περάσει μέσα.


Ήρθε η ώρα ... να παραμείνετε θετικοί, ανοιχτοί και πρόθυμοι να λάβετε την αγάπη στις διάφορες μορφές της, που έρχονται το δρόμο σας αυτή τη στιγμή. Μην περιμένετε ή απαιτείτε αγάπη αντί να ελέγχετε τα συναισθήματα και τις προθέσεις σας. ‘Ρυθμίστε’ τα σωστά με την αγνή σας συνειδητότητα και οτιδήποτε αναδύεται από εκεί θα είναι απόλυτη αγάπη.





No comments:

Post a Comment