28.11.13

Στοχασμοί




      ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ !         

Κατά την επιδίωξη μας για ταχύτητα και αριστεία παγιδευόμαστε στο να θέλουμε να κάνουμε περισσότερα, να τα κάνουμε και καλύτερα, να τα κάνουμε και πιο γρήγορα! Αλλά πόσο παραγωγικοί είμαστε στην πραγματικότητα; Καθώς έχουμε απορροφηθεί από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ένας «άνθρωπος δρων», ξεχνάμε ότι είμαστε πραγματικά  ένα «ανθρώπιν0 όν»!

Έχετε ποτέ σταματήσει να ρωτήσετε τον εαυτό σας την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων ... «Ποιος είσαι πραγματικά;»

Κάθε μέρα δουλεύουμε σκληρά, μανιωδώς, αγχωνόμαστε, χάνουμε την ευτυχία και την υγεία μας, και ακόμα δεν βρίσκουμε αυτό που ψάχνουμε. Φαίνεται ότι η ασθένεια της εποχής μας είναι να εργαζόμαστε ‘κόντρα’ στον χρόνο και παρόλα αυτά να μην αισθανόμαστε  ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας.

Έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε ψυχές σε ένα ανθρώπινο ταξίδι, όχι το σώμα σε ένα πνευματικό ταξίδι. Το γεγονός ότι καταναλώνουμε μέρα και νύχτα για τη φροντίδα του σώματος, νομίζοντας ότι αυτό είμαστε είναι ίσως η μεγαλύτερη απάτη της εποχής μας. Κυνηγούμε τα υλικά αγαθά και τις κοσμικές απολαύσεις για να ικανοποιήσουμε την απληστία του σώματος, ενώ οι ανάγκες της ψυχής περνάνε απαρατήρητες.

Πολλοί από εμάς ξεχνούν να ζουν στο τώρα. «Το να είσαι» σημαίνει να ζεις τη στιγμή. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ζωή εκτός από την παρούσα στιγμή. Πόσοι από εμάς μπορεί ακόμα να περιμένουμε μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα, όταν θα είμαστε μεγαλύτερης ηλικίας, σοφότεροι, πιο πλούσιοι ή με  καλύτερη υγεία, για να ζήσουμε πραγματικά τη ζωή μας όπως θα θέλαμε; 

Πιστεύουμε ότι:
αν μπορούμε να ΕΧΟΥΜΕ - τα χρήματα, τη δύναμη...
τότε μπορούμε να ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ - να ταξιδεύουμε και να ψωνίζουμε...
και στη συνέχεια μπορούμε να ΕΙΜΑΣΤΕ - ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι...

Αλλά προσπαθήστε να εργαστείτε με τον τύπο "ΕΧΩ-ΠΡΑΤΤΩ-ΕΙΜΑΙ" με άλλον τρόπο:  
Όταν μπορούμε να ΕΙΜΑΣΤΕ
τότε μπορούμε να ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ
και στη συνέχεια μπορούμε να τα ΕΧΟΥΜΕ όλα.
Ας απολαύσουμε το να είμαστε εδώ που είμαστε τώρα, και όπως είμαστε τώρα!

Αν θα μπορούσαμε να μείνουμε μόνο στην επίγνωση του να ζούμε κάθε στιγμή ως ένα ον («εγώ είμαι») και όχι ως ένας δρων («εγώ κάνω») - ένα ον αγάπης, ειρήνης, χαράς, ευγένειας, συμπόνιας, τότε θα ζούσαμε πλήρως και θα απολαμβάναμε κάθε στιγμή.

Ο Σαίξπηρ έθεσε το ερώτημα: Να ζει κανείς ή να μη ζει; Να είναι κανείς ή να μην είναι; 


Αν και πολλοί έχουν συζητήσει σχετικά με το πραγματικό νόημα της φράσης αυτής, εξακολουθεί να τίθεται το ερώτημα αν θα πρέπει να είσαι ή όχι. Τι είναι το σωστό; Το να είσαι, να ζείς, ή να πεθαίνεις ακόμη κι ενώ είσαι ζωντανός;

Όσο περισσότερο αποκτούμε επίγνωση της αθάνατης ύπαρξής μας, τόσο περισσότερο αρχίζουμε να αισθανόμαστε την πληρότητα της ψυχής μας, και τον πλούτο της ζωής μας. Καθώς αισθανόμαστε κάθε θεϊκή ιδιότητα της ψυχής, νιώθουμε ζωντανοί. Υπάρχει ένας βαθύτερος σκοπός και νόημα στη ζωή μας. Στη συνέχεια, οι δραστηριότητες της ημέρας δεν μοιάζουν σαν μια αγγαρεία, αλλά είμαστε ενθουσιασμένοι, κινητοποιημένοι και εμπνευσμένοι στη δράση.

Καθώς «εγώ η ψυχή» σε αντίθεση με «εγώ το σώμα» μαθαίνω πως να εκτελώ κάθε πράξη με την επίγνωση ότι είμαι ο ηθοποιός που χρησιμοποιώ αυτό το κοστούμι του σώματος, ενθαρρύνομαι πραγματικά να αναδύσω τις ιδιότητες της ψυχής. Θυμάμαι πάντα ότι οι ρόλοι που παίζω είναι απλά «οι ρόλοι» μου στη ζωή, δεν είναι όλο το σύνολο του ποιός είμαι.


 Όπως είπε επίσης ο διάσημος Bard «Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή και οι άνδρες και οι γυναίκες απλώς παίκτες». Όλοι μπορούμε και πρέπει να παίξουμε τους ρόλους μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο - αλλά δεν θα πρέπει να προσκοληθούμε πάρα πολύ με το κομμάτι που παίζουμε σήμερα, διότι την επόμενη εβδομάδα μπορεί να αλλάξει!

Όταν ξεχνάμε την επίγνωση του «είμαι», χάνουμε την εστίαση και το νόημα της ζωής. Όλα τα επιτεύγματα έχουν σύντομη διάρκεια και οι μικρές αναποδιές απειλούν την ευτυχία μας. Για παράδειγμα, εάν δεν υπάρχει καμία προαγωγή ή επιτυχία στη δουλειά, τότε νιώθω  απελπισμένος. Αν χάσω την ψυχραιμία μου με τα παιδιά, τότε νιώθω σαν ένας άθλιος πατέρας. Αν οι φίλοι δεν με προσκαλούν, αισθάνομαι απόρριψη και μοναξιά.

Όταν θυμόμαστε ότι είμαστε πολύ περισσότερο από όλα τα πράγματα που κάνουμε, όταν ζούμε τη στιγμή και απολαμβάνουμε το «είμαι», το υπέροχο Ον που δημιούργησε ο Θεός, τότε η ζωή παίρνει μια εντελώς νέα έννοια.

Ήρθε η ώρα ... για να αναλογιστούμε την ερώτηση: Ποιος είμαι πραγματικά; Ένα «ανθρώπινο ον» ή ένας «άνθρωπος δρων»;

Μαθαίνοντας να ζεις τη στιγμή και να είσαι, αντί απλά να κάνεις, είναι το κλειδί για τη διατήρηση της δύναμης και τη διατήρηση της εσωτερικής ευτυχίας. 
«Να είσαι ή να μην είσαι», αυτό είναι το ερώτημα!





No comments:

Post a Comment