1.5.14

Αληθινές σχέσεις

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ...ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

  


Η τέχνη του να σχετιζόμαστε με άλλους είναι ίσως η πιο σημαντική από όλες τις τέχνες – είναι η ουσία του πως να ζούμε τη ζωή μας σε αυτόν τον πλανήτη. Ξοδεύουμε όλη μας τη ζωή στις σχέσεις, αλλά πόσες από αυτές τις σχέσεις είναι ικανοποιητικές και καλές; Το να γνωρίζουμε ακριβώς πόσο να δώσουμε και να πάρουμε σε όλα τα επίπεδα, το να διαχειριζόμαστε τις διαφορές στις προσωπικότητες μας και να μαθαίνουμε να συγχωρούμε και να προχωράμε μπροστά είναι σημαντικές δεξιότητες που χρειάζεται να κατανοήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε. Είτε στο σπίτι, στη δουλειά ή έξω, πάντα αλληλεπιδρούμε με ανθρώπους. Αλλά ποιά είναι η ποιότητα των αλληλεπιδράσεων μας με τους άλλους; Επενδύουμε το χρόνο και την ενέργεια που χρειάζεται για να δημιουργήσουμε καλές σχέσεις; Μπορούμε να είμαστε ανοικτοί και φιλεύσπλαχνοι ή είμαστε σταθερά αμυντικοί και εγωιστές; Η ποιότητα των σχέσεων μας προσδιορίζεται από τον χρόνο, την προσπάθεια και την εμπιστοσύνη που επενδύουμε σε αυτές.

Έτσι, ποιά είναι η πιο σημαντική σχέση που μπορώ να έχω; Είναι η σχέση με τον εαυτό μου. Χρειάζεται να δώσω στον εαυτό μου το χώρο και τον χρόνο για να αρχίσω να τον γνωρίζω και να τον κατανοώ. Η ποιότητα της σχέσης που έχω με τον εαυτό μου αντανακλάται στην ποιότητα των σχέσεων μου με τους άλλους.


Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

  ‘Ε Γ Ω’    

Aυτή η απλή λέξη έχει οδηγήσει στην πτώση πολλών, ακόμη και μιας αυτοκρατορίας. Παρόλο που είναι μικρή και μοιάζει ασήμαντη και ίσως και να αισθανόμαστε και λύπη για αυτήν, αυτή η μικρή λέξη μπορεί να κουβαλάει ένα τέτοιο τεράστιο βάρος εγωισμού που μπορεί να κτυπήσει δυνατά και να σκοτώσει κάθε τι στο διάβα της. Η κατάκτηση του ψεύτικου ‘εγώ’ του εγωισμού είναι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε όταν είμαστε σε ένα πνευματικό ταξίδι. Έτσι, είναι σημαντικό να έχουμε επίγνωση των συνεπειών της χρήσης της λέξης ‘εγώ’  ώστε να μην εξαπατηθούμε στον δρόμο μας.

Ο κόσμος του εμπορίου περιστρέφεται γύρω από την προστασία και την στήριξη του φυσικού ‘εγώ’.  Η μόδα και το σχέδιο, το χρηματιστήριο, η βιομηχανία τροφίμων και ο κόσμος της τεχνολογίας – το κάθε ένα φωνάζει προς το ‘εγώ’ δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ανταγωνισμού, επιθυμίας και φόβου. Αμέτρητα δισεκατομμύρια δολάρια είναι το έπαθλο, αλλά είναι περιττό να πούμε ότι αυτό δίνει μικρή προσοχή στην ανάπτυξη του εσωτερικού ‘εγώ’.

Όταν χρησιμοποιούμε την λέξη ‘εγώ’ σταματάμε να σκεφτούμε ποιό ‘εγώ’ εννοούμε; Το ‘εγώ’ χρησιμοποιείται  για να προσδιορίσει τον εαυτό, αλλά σε ποιόν εαυτό αναφερόμαστε; Είναι αυτός που βλέπουμε στον καθρέφτη, το ‘εγώ’ της φυσικής μορφής, ή αυτό που αισθανόμαστε ότι είμαστε εσωτερικά – η ψυχή, η αληθινή ουσία του ποιοί είμαστε;

Σε ένα πνευματικό ταξίδι, ο στόχος μας είναι να διαλύσουμε το ‘εγώ’ της συνειδητότητας σώματος και να το στρέψουμε προς τον αγνό, αμόλυντο αυτοσεβασμό. Αλλά αυτό μπορεί μόνο να συμβεί όταν γνωρίζουμε τον εαυτό μας σαν ψυχή – ένα ον φωτός και αρετής. Είναι μια ψευδαίσθηση να σκεφτόμαστε ότι είμαστε απλά σάρκα και οστά που μια μέρα θα μετατραπούμε σε χώμα ή στάχτες. Όταν προσδιορίζουμε τον εαυτό μας με το φυσικό ‘εγώ’, μετά αυτό γίνεται το μεγαλύτερο μας λάθος.

Ο διαλογισμός μας δείχνει πως να επιστρέψουμε στο αγνό ‘εγώ’ –την αγνή συνειδητότητα, την αγνή ουσία της ύπαρξης. Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία επανα-ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας – μοναδικό και όμορφο ανεξάρτητα από το χρώμα του κοστουμιού ή της μάσκας που μπορεί να φοράμε.

Το ψεύτικο ‘εγώ’ υπάρχει στη λανθασμένη άποψη ότι είμαστε αυτό που έχουμε – ένα σώμα, αποκτήματα, οι ρόλοι μας στη ζωή. Έχουμε ξεχάσει ότι η δύναμη της ζωής μέσα στο σώμα κάνει το κάθε τι να κτυπάει. Είναι σαν να λατρεύετε το φανταχτερό νέο κινητό σας τηλεφωνο αλλά να ξεχνάτε ότι είναι άχρηστο αν δεν φορτιστεί.

Λέγοντας ‘εγώ’ από την καρδιά και νιώθοντας τις βαθιές ιδιότητες του εαυτού είναι αρκετά διαφορετικό από το να επικεντρώνεστε στο κοινωνικό σας στάτους. Ο κόσμος θα μπορούσε να είναι ένα τελείως διαφορετικό μέρος εάν σχετιζόμασταν ο ένας με τον άλλο μεσα από τις εσωτερικές μας ιδιότητες, και όχι μέσα από το στάτους ή το επάγγελμα μας και τον εγωισμό του ‘εγώ’.

Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα αλλάξαμε το ‘εγώ’ με το ‘εμείς’. Αυτός είναι ένας έξυπνος τρόπος να αποκρύψουμε τον εγωισμό. Λέμε ότι ‘εμείς’ θα κάνουμε αυτό όταν στην πραγματικότητα είμαι ‘εγώ’ που θέλω να το κάνω και να τα διεκδικήσω όλα. Είναι το ψεύτικο ‘εγώ’ της προσποίησης, της αδύναμης και ψεύτικης ταπεινότητας. Επειδή η συνείδηση γνωρίζει ότι είναι σε ένα εγωιστικό ταξίδι, το ψεύτικο ‘εγώ’ συμπεριλαμβάνει έναν συνεργό στις επιθυμίες του, προκειμένου να κατευνάσει τον εαυτό του. Όταν το συλλογικό ‘εμείς’ συμπεριλαμβάνεται, η ενοχή που δημιουργείται από τον εγωισμό ελαχιστοποιείται.

Το αληθινό ‘εγώ’ είναι ο κύριος των αισθήσεων μας. Αλλά, αντί να είμαστε ένας κύριος των αισθήσεων και να λέμε σε αυτές τι να κάνουν, έχουμε γίνει ο σκλάβος τους. Είναι οι κύριοι μας, μας λένε τι να φάμε, να δούμε, να αγγίξουμε, να γευτούμε και να μυρίσουμε, μερικές φορές αόμη και ενάντια στην καλύτερη μας απόφαση.

Με κάθε σκέψη που δημιουργείται εξαιτίας της έλξης των αισθήσεων, γινόμαστε συνειδητότητες σώματος. Αλλά με κάθε σκέψη που δημιουργείται βασισμένη στις έμφυτες μας αρετές της γαλήνης, της αγάπης και της αλήθειας,  ενισχύουμε τη συνειδητότητα ψυχής.  Με τον κόσμο να έλκει τις αισθήσεις μας όλο και πιο πολύ, έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε ότι είμαστε απλά ένα σώμα. Ο νους θα πιστέψει οτιδήποτε του πεις. Καθώς χάνουμε την οπτική της αλήθειας της ψυχής, χάνουμε επίσης την απεριόριστη δύναμη που πηγαίνει μαζί της κι έτσι αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι η δύναμη μας είναι περιορισμένη στο φυσικό μας σώμα ή στη δύναμη που προκύπτει από τη θέση και το στάτους.

Φανταστείτε έναν κόσμο που το ‘εγώ’ του εγωισμού αντικαθίσταται από το πραγματικό ‘εγώ’ του αληθινού αυτοσεβασμού. Το πραγματικό ‘εγώ’ δεν θα αισθανόταν την ανάγκη να ανταγωνιστεί ή να ψάχνει να προστατέψει τον εαυτό του ενάντια σε υποτιθέμενες απειλές από τους άλλους, είτε από μια άγρια ματιά ή ένα επιθετικό έθνος. Δεν θα αποδείκνυε τη δική του έλλειψη αυτο-ελέγχου προσπαθώντας  να ελέγξει τους άλλους. Το αληθινό ‘εγώ’ δεν θα αισθανόταν την ανάγκη να μετατρέψει τον εσωτερικό πόνο σε επιθετικότητα και βία προς τους άλλους. Δεν θα ήταν στο έλεος των συναισθημάτων του ή των αρνητικών ενεργειών γύρω του, αλλά αντίθετα θα ήταν ο κύριος της μοίρας του. Ο νόμος αυτού του κόσμου θα ήταν αγάπη, όχι φόβος.


Είναι ώρα... να καθίσετε ήσυχα, να παίξετε λίγη απαλή μουσική και να θυμίσετε στον εαυτό σας ότι είστε ένα αγνό και γαλήνιο ον, ένα όν φωτός  και αλήθειας. Ειστε ο κύριος του σώματος σας. Αγγίξτε τον θεϊκό σας πυρήνα, το πιο αγνό και ανέγγιχτο κομμάτι του εαυτού σας. Από αυτό το κάθισμα του αυτοσεβασμού μπορείτε μετά να πείτε στις αισθήσεις σας ποιός είναι ο κύριος. 




Mετάφραση από: Αruna Ladva (2013). It's time...for Relationships. London:BKIS Publication




1 comment:


  1. Η τέχνη του να σχετιζόμαστε με άλλους είναι ίσως η πιο σημαντική από όλες τις τέχνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete