Αφήνετε κατά διαστήματα τον Πολυάσχολο τρόπο ζωής

Αφήνετε κατά διαστήματα τον Πολυάσχολο τρόπο ζωής

Έχουν περάσει οι μέρες όπου το ‘ Ιδεώδες’  όχι μόνο δεν ήταν απλά μια λέξη στο λεξικό, αλλά μια πρακτική πραγματικότητα και ένα απαραίτητο στοιχείο της ζωής. O κόσμος είναι θολός και μπερδεμένος κι έτσι είμαστε κι εμείς. Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάτσατε στο παράθυρο να δείτε τα πουλιά ή το ηλιοβασίλεμα; Ή πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε ένα βιβλίο για την ανάπτυξη του εαυτού ή ξοδέψατε λίγα λεπτά για πνευματική χαλάρωση; Ή πότε ήταν η τελευταία φορά που διαθέσατε μια εβδομάδα για να ψωνίσετε ή να είστε με την οικογένεια σας;  Ή πότε ήταν που συναντήσατε έναν παλιό φίλο,  πήρατε ένα γεύμα μαζί και  γελάσατε μέχρις δακρύων; Αν περνούσατε από μια αγορά με μεγάλη κίνηση και πολλά μαγαζιά, θα είχατε μεγάλη ευκαιρία να δείτε άντρες και γυναίκες να τρέχουν με άδεια πρόσωπα. Ποιος είχε το χρόνο να χαμογελάσει; Να σταματήσει όπου είναι και να ευχαριστήσει τον Θεό για την ζωή που έχει.  

Το να είστε απασχολημένη δεν είναι μόνο μια δραστηριότητα αλλά μια αρρώστια. Οι άνθρωποι που δουλεύουν μέρα- νύχτα έχουν  μια εμμονή σ αυτό , επίσης αποκαλούνται ‘ εθισμένοι στην εργασία’. Δεν μπορούν να κάτσουν άπραγοι και η ανησυχία σταματάει μόλις αρχίσουν να δουλεύουν. Δεν είναι μακριά η μέρα όπου οι άνθρωποι θα ονομάζονται απλά μηχανές. Σήμερα, ο τρόπος ζωής ενός παιδιού δεν έχει περιθώρια για προσωπικό χρόνο. Το πρόγραμμα ενός μαθητή είναι σαν ένα πρόγραμμα τρένου. Απλά το ένα μετά το άλλο. Από το σχολείο στα μαθήματα, από τα μαθήματα στην επαγγελματική εκπαίδευση, μετά στα σπορ και  μετά ξανά σε άλλο μάθημα. Η μέρα ενός επαγγελματία  του κινείται από την μια δουλειά στην άλλη αναπαράγοντας τα συναισθήματα του: * Χρειάζομαι, *Θέλω και *Δικό μου, χωρίς να σκέπτεται να πάει πέρα από την μονότονη ζωή. Δεν σκέπτεται για τί γεννηθήκαμε; Δεν μπορούμε μόνο να κατηγορούμε το στυλ της ζωής μας. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που θα πρέπει να μαντέψουμε, όπως να δούμε τις προσδοκίες μας, να ευχαριστήσουμε τον καθένα και να φτάσουμε τον ιδεατό εαυτό μας, οι στόχοι και οι φιλοδοξίες είναι αυτά που μας κάνουν να δουλεύουμε  σαν να μην υπάρχει αύριο.

( Αύριο η συνέχεια)