Στοχασμοί

ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ;

«Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που είπες,

οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τι έκανες,

αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουν πώς τους έκανες να νιώσουν.»

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από την αείμνηστη Μάγια Αγγέλου.

Πόσες φορές έχετε εμπνευστεί ή έχετε καταρρεύσει ως αποτέλεσμα του τι είπε κάποιος σε σας; Ελέγξτε όμως, ήταν πραγματικά αυτό που σας είπε ή το συναίσθημα που σας άφησε ως αποτέλεσμα της παρουσίας του και των λόγων του;

Έχετε ποτέ σταματήσει να αναρωτηθείτε πώς εσείς κάνετε τους άλλους να αισθάνονται; Έχουμε επίγνωση του συναισθήματος που μας μένει, ως αποτέλεσμα των λέξεων και των συμπεριφορών των ανθρώπων, αλλά πόσο συχνά προβληματιζόμαστε σχετικά με την επίδραση που εμείς έχουμε στους άλλους;

Η καλοσύνη και η εχθρότητα δεν είναι λόγια - είναι συναισθήματα. Καθώς αναπολούμε τις παιδικές μας μνήμες, τι μας άφησε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο; Ήταν ίσως η επιβεβαίωση των εκπαιδευτικών ή ο χλευασμός του θύτη. Όλες οι λέξεις έχουν πετάξει μακριά, αλλά αυτά τα συναισθήματα έχουν μείνει κλειδωμένα στην ψυχή μας «μέχρι και σήμερα».

Λέγεται συχνά ότι οι λέξεις είναι μόνο το 7% της επικοινωνίας μας. Ο τόνος, ο τονισμός, η γλώσσα του σώματος, η παρουσία ενός ατόμου και η φήμη του, κλπ. είναι τόσες πολλές άλλες πτυχές που μιλούν σε μας την ίδια στιγμή με τα λόγια του.

Όταν πλήθη ανθρώπων έρχονται να ακούσουν έναν διάσημο γκουρού ή μια αυθεντία στον τομέα της διοίκησης, εκείνη δεν είναι η ώρα του/της για να εντυπωσιάσει τους ανθρώπους. Αυτός/ή έχει κάνει εκ των προτέρων το έργο για το οποίο οι οπαδοί έχουν φτάσει. Θέλουν να εντρυφήσουν ακόμη περισσότερο. Και ο «εντυπωσιασμός» είναι μια λέξη κλειδί - μια θετική εντύπωση έχει μείνει στις ψυχές των οπαδών.

Αλλά πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις αρνητικές εντυπώσεις που μας βγάζουν από το δρόμο μας; Υπήρχε μια πολύ ισχυρή κυρία, Eleanor Roosevelt, η οποία ισχυρίστηκε: «Κανείς δεν μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε κατώτεροι χωρίς τη συγκατάθεσή σας.» Έτσι, αυτό εγείρει το ερώτημα: Είναι αυτός που ‘πετάει’ το συναίσθημα πιο δυνατός ή αυτός που το ‘πιάνει’;

Τείνω να συμφωνήσω με την Eleanor! Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε τίποτα, γιατί συνειδητά ή ασυνείδητα εμείς επιλέγουμε τον τρόπο που θα ανταποκριθούμε. Είμαστε εμείς που δίνουμε τη δύναμη μας στην άλλη πλευρά, σαν να δίνουμε την εξουσία μας στο άλλο συμβαλλόμενο μέρος, σαν να πετάμε την καρδιά μας σε αυτούς για να παίξουν με τις χορδές της όπως επιθυμούν.

Πιστεύω ότι όταν η Μάγια μίλησε τα σοφά λόγια της, σκόπευε να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τις πράξεις μας και να διασφαλίσουμε ότι θα αφήνουμε καλά συναισθήματα στους άλλους, ανά πάσα στιγμή. Και όταν η Eleanor μίλησε, ήταν για να μας προστατεύσει από ό, τι οι άλλοι ρίχνουν στο δρόμο μας. Και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά.

Οι ενέργειές μας και η αύρα μας μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια μας. Ένας τρόπος για να το ελέγξουμε αυτό θα ήταν να ρωτήσουμε το εξής: οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι όταν ερχόμαστε, ή όταν φεύγουμε; Αν δίνουμε πάντα στους άλλους σεβασμό, τιμή και έχουμε καλά αισθήματα, τότε ποιος δεν θα ήθελε να είναι γύρω μας; Αν από την άλλη πλευρά πάντα κατακρίνουμε και καταδικάζουμε, οι άνθρωποι θα τρέχουν ένα χιλιόμετρο μακριά. Αν τα λόγια μας είναι γλυκά, αλλά οι σκέψεις μας δεν είναι, μαντέψτε τι προσλαμβάνουν οι άλλοι το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου;

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι όλοι είμαστε καθρέφτες, ο ένας για τον άλλο. Αυτό που βλέπω στους άλλους είναι μια αντανάκλαση του τι είναι μέσα μου. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο γιόγκι πάντα στοχεύει στο να βλέπει το θετικό στους άλλους αντί να κοιτάζει τα λάθη τους. Αυτό μας βοηθά να είμαστε πιο θετικοί και επιτρέπει στους άλλους να έχουν ένα τέτοιο εξυψωμένο βλέμμα για τον εαυτό τους.  

Είναι καθήκον μας ως πνευματικά όντα να επιλέγουμε να δημιουργούμε τον υψηλότερο κραδασμό κάθε στιγμή – να δημιουργούμε καλά αισθήματα και να έχουμε ευχές ευεργεσίας για όλους. Αυτό ξεκινά με τον εαυτό μας.

Στο τέλος, το κάθε τι έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Όλοι κάνουμε αυτό που κάνουμε γιατί θέλουμε να αισθανόμαστε – δυνατοί, γαλήνιοι, αξιαγάπητοι, αποδεκτοί, σεβαστοί. Η ουσία της ζωής είναι να εκφράζουμε και να βιώνουμε τα υψηλότερα και πιο εξυψωμένα συναισθήματα.  

Ήρθε η ώρα ... για να ελέγξουμε: οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι όταν ερχόμαστε ή όταν φεύγουμε; Οι άνθρωποι δεν θα θυμούνται τι  λέτε, αλλά θα θυμούνται πώς τους κάνετε να αισθάνονται - χαρούμενοι ή λυπημένοι!

Mετάφραση από: http://arunaladva.org/2014/06/22/how-do-you-make-people-feel/