Aληθινές σχέσεις

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ...ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ




ΑΓΕΡΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ

«Είσαι αυτό που σκέφτεσαι» είναι ένα παλιό γνωμικό, αλλά έχουμε ποτέ αναλογιστεί τη σημασία του; Πως ακριβώς αυτό επηρεάζει τη στάση μας προς τα γηρατειά;

Είναι πιθανόν όλοι να γνωρίζουμε κάποιον που είναι νέος στην καρδιά παρά το γεγονός ότι το σώμα του φανερώνει κάτι άλλο. Παρόμοια, μερικοί άνθρωποι μοιάζουν γέροι πριν την ώρα τους ή σοφοί ανεξάρτητα από τα χρόνια τους. Αλλά το πόσο μεγάλοι είμαστε και το πόσο μεγάλοι φαινόμαστε, αισθανόμαστε ή συμπεριφερόμαστε δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Ακόμη και η επιστήμη τώρα μας λέει ότι γερνάμε ανάλογα με το πώς σκεφτόμαστε. Είμαστε τα μόνα πλάσματα  που έχουμε επίγνωση ότι μεγαλώνουμε και κάθε μία από τις σκέψεις μας, είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη, δρα σαν μια διαταγή που προγραμματίζει κάθε κύτταρο του σώματος. Τα κύτταρά μας αφουγκράζονται τις σκέψεις μας και ανταποκρίνονται ανάλογα. Για παράδειγμα, οι σκέψεις: «Δεν μπορώ να κάνω αυτό που συνήθιζα να κάνω» ή «Είμαι πολύ μεγάλος για αυτό» οπωσδήποτε θα βγει αληθινό για εμάς. Αυτή είναι η αιτία που το πρόσωπο γίνεται ο καθρέφτης του νου: αν νιώθεις ευτυχισμένος έχεις μια χαρούμενη προσωπικότητα.

Για να καταλάβουμε πραγματικά αυτό το φαινόμενο, χρειάζεται να πάμε πέρα από τον κόσμο της ύλης, στο μεταφυσικό. Ενώ μερικοί ψάχνουν για την πηγή της αιώνιας νιότης, εκείνοι που είναι πρόθυμοι να μάθουν από τη ζωή γνωρίζουν ότι ανακαλύπτουμε τα πραγματικά μυστικά του χρόνου όταν αρχίζουμε να γνωρίζουμε τον πραγματικό μας εαυτό – εκείνο το αμετάβλητο αιώνιο κομμάτι μας, την ψυχή.

Σε αυτή τη διαχρονική σφαίρα η αντίληψη μας για τη γήρανση αλλάζει. Οι νέοι γίνονται ώριμοι και οι μεγαλύτεροι γίνονται νεαροί καθώς περνάμε τα όρια του χρόνου και ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από περιορισμούς.

Η ψυχή δεν μπορεί ποτέ να γεράσει. Είναι αιώνια νέα και επίσης αιώνια σοφή. Θα πρέπει να απολαμβάνουμε να είμαστε το παιχνιδιάρικο παιδί, ο γονιός που φροντίζει, ο επιδέξιος ηγέτης και ο φωτισμένος σοφός, καθώς το καθένα είναι μέρος μας.

Συνήθως σκεφτόμαστε τον εαυτό μας ως φυσικά όντα αλλά αυτό δημιουργεί φόβο ή ακόμα και τρόμο στην εμφάνιση ακόμα μιας ρυτίδας, μιας άλλης ασθένειας, ή ενός ακόμη χρόνου που περνάει. Το να χάνουμε φίλους και αγαπημένους αυξάνει την αίσθηση της δικής μας επικείμενης θνητότητας. Όταν ξεχνάμε την αλήθεια και τον σκοπό μας, το ταξίδι της ζωής μπορεί να φαίνεται σαν να είμαστε σε αυτό απλά συμπληρώνοντας τον χρόνο. Το ταξίδι μπορεί να είναι γεμάτο με ένα σύνολο εμπειριών τόσο καλών όσο και κακών, αλλά χωρίς αλήθεια και σκοπό μπορεί να φαίνεται ότι κινούμαστε προς ένα αδιέξοδο.

Συγκρίνετε αυτό με τις σκέψεις ενός πνευματικού ταξιδιώτη που μπορεί να περιγράψει τον εαυτό του λέγοντας ότι είναι αιώνιος επειδή γνωρίζει τον εαυτό του σαν ψυχή και επίσης γνωρίζει ότι είναι άφθαρτος. Το τέλος του σώματος του δεν είναι το τέλος του ταξιδιού του.

Είμαστε όλοι πνευματικοί ταξιδιώτες, είτε το πιστεύουμε είτε όχι. Η σημασία της ζωής δεν είναι ‘να κάνω’ αλλά ‘να είμαι’. Το να βιώνεις και να απολαμβάνεις τη στιγμή στην οποία βρίσκεσαι, όπως τώρα, είναι αληθινά η μόνη στιγμή που είχαμε ποτέ. Το να είμαστε στο τώρα, στην πραγματικότητα, μας συνδέει με τον αιώνιο εαυτό μας. Σε αυτό το χώρο της βεβαιότητας η αλλαγή δεν είναι άλλο πια μια απειλή: είναι απλά μια έκφραση της συνεχούς ροής. Όλα είναι καλά και όλα θα είναι καλά. Ο φόβος δεν είναι άλλο πια  αναπόφευκτος καθώς κάθε μέρα γίνεται μια γιορτή της ζωής, κάθε στιγμή γίνεται ένα γεγονός για να γευτούμε και να απολαύσουμε σαν μέρος της μάθησης και ανάπτυξης μας.

Στη συνειδητότητα ψυχής ο πνευματικός ταξιδιώτης του οποίου η συνήθεια είναι να βαδίζει πέρα από χρόνο και χώρο, είναι ελεύθερος.  Το σώμα αναβιώνει, επαναφορτίζεται και αναζωογονείται απλά μέσα από την επιλογή σκέψεων που ενδυναμώνουν, φροντίζουν και επιβεβαιώνουν τη ζωή.

Στο τέλος της μέρας γνωρίζουμε ότι θα είμαστε στη φυσική μας πραγματικότητα μόνο όσο ο προορισμός μας θα επιτρέψει. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε να κάνουμε ότι καλύτερο κάθε δευτερόλεπτο και κάθε λεπτό γίνεται μια προετοιμασία για το επόμενο βήμα στο ταξίδι.

Ήρθε η ώρα… να φύγεις μακριά από την περιορισμένη σκέψη και να προχωρήσεις στο απεριόριστο όπου δεν είσαι δεμένος από τον χρόνο και τον φόβο. Έκφρασε τον εαυτό σου μέσα από τις αιώνιες ιδιότητες και ανταποκρίσου στους άλλους με τον ίδιο τρόπο. Κυρίως, ας γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να ζεις στο παρελθόν ή στο μέλλον, μπορείς μόνο να ζεις στο αιώνιο ‘τώρα’, έτσι αξιοποίησε στο έπακρο κάθε δευτερόλεπτο.

Μετάφραση από: Aruna Lavda (2013). It' s t ime ... for relationships. London: BKIS Publications