Η Τέχνη της Ανεκτικότητας (Μέρος 3)

Η Τέχνη της Ανεκτικότητας  (Μέρος 3)

Αυτοί που έχουν τη δύναμη της Ανεκτικότητας δεν  φοβούνται ποτέ ούτε σκέφτονται : " Γιατί συνέβη αυτό σε μένα;" Καθώς σταθερά  είναι γεμάτοι,  πηγαίνουν όλο  και βαθύτερα στη γνώση της ουσίας της ζωής. Κάποιος που είναι γεμάτος φόβο δεν μπορεί να πηγαίνει βαθύτερα. Γι’ αυτό υπάρχει βάθος εκεί όπου υπάρχει πληρότητα (ενότητα, ακεραιότητα). Αυτός που είναι στην επέκταση είναι άδειος. Γι’ αυτό τον λόγο, κάτι που είναι άδειο κάνει θόρυβο ( αντηχεί)  και γκρινιάζει συνεχώς για το άτομο στο άτομο που είναι κοντά του .

Αυτοί που είναι πλήρεις είναι σιωπηλοί. Αυτοί που μιλάνε πολύ είναι άδειοι. Κάποιος που είναι άδειος σταθερά θα γκρινιάζει λέγοντας: "Γιατί αυτό; Τι είναι αυτό; Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι έτσι". Αυτό το άτομο θα συνεχίσει να μιλάει μ αυτόν τον τρόπο στις σκέψεις και τα λόγια του και όταν έρχεται σε επαφή με τους άλλους. Τι συμβαίνει όταν κουβεντιάζετε πέρα από τα όρια; Η γκρίνια σας στεγνώνει, η αναπνοή σας επιβαρύνεται  κι εσείς κουράζεστε. . εκείνοι που έχουν ανεκτικότητα είναι προστατευμένοι απ όλα αυτά τα πράγματα και γι αυτό νιώθουν ευδαιμονία και χαρά, αντί να κουβεντιάζουν πετάνε στην ακεραιότητα της εσωτερικής τους σιωπής.

( Αύριο η συνέχεια …)