Αγάπη και Πόνος ( Μέρος 1)

Αγάπη και Πόνος (Μέρος 1)

Υπάρχουν δυο πράγματα που αγγίζουν ή κινούν την ζωή μας : ο πόνος και η ευχαρίστηση. Και τα δυο δημιουργούν εθισμό. Νιώθουμε πόνο στο σώμα και μερικές φορές ακόμη πονάμε και συναισθηματικά. Αλλά ο πόνος ξεκινάει από τον νου. Ο πόνος του νου προέρχεται από την αρνητική σκέψη προς τον εαυτό, προς τους άλλους , όταν τους κοιτάμε με ένα βλέμμα ή με μια στάση που δημιουργεί θλίψη, πόνο και οδύνη. Και τα δυο άκρα ο πόνος και η ευχαρίστηση, μπορούν να δημιουργήσουν εθισμό. Ο εθισμός επηρεάζει την προσωπικότητα κάποιου.  Αργότερα αν αυτός προσπαθήσει να κόψει τον εθισμό του πόνου ή της οδύνης, μπορεί να νιώσει ότι απειλείται  και ότι απειλείται η ταυτότητα του, γιατί ταυτίζεται με την οδύνη. Είναι πολύ σκληρό να βλέπει τον εαυτό του να μην υποφέρει.

Για παράδειγμα, μια μητέρα, με τρία παιδιά, που ασχολήθηκε με τον διαλογισμό. Η κόρη της έμαθε να διαλογίζεται και έγινε πολύ ευτυχισμένη και χαρούμενη. Βλέποντας την ευτυχία της κόρης της η μητέρα έμαθε κι αυτή να διαλογίζεται. Η μητέρα παρακολουθώντας λίγα μαθήματα ένιωσε πολύ πιο ήρεμη και είχε πολύ καλές εμπειρίες, αλλά ξαφνικά αποφάσισε να σταματήσει την εξάσκηση της στον διαλογισμό και τα μαθήματα, επειδή άρχισε να νιώθει μια θετική αίσθηση απροσκόλλητου, που είδε σαν κάτι αρνητικό.   Τώρα, αυτή δεν ένιωθε πιά φόβο για το τι πρόκειται να συμβεί στα παιδιά της. Ο διαλογισμός ξύπνησε μέσα της μια αγάπη ελεύθερη από φόβους, αλλά έφερε μέσα της μια σύγκρουση ανάμεσα στις παλιές και τις καινούργιες της πεποιθήσεις. Η παλιά της πεποίθηση ήταν ότι όταν αγαπάμε κάποιον υποφέρουμε γι’ αυτόν  ή πονάμε γι’ αυτόν.

(Αύριο η συνέχεια ...)