Αγάπη και Πόνος ( Μέρος 2)

Αγάπη και Πόνος (Μέρος 2)

Μέσα μας πιστεύουμε ότι η αγάπη, η ανησυχία, ο φόβος και η οδύνη πηγαίνουν μαζί. Είναι δύσκολο να μεταμορφώσουμε ( να αλλάξουμε) τον φόβο αν δεν αποβάλλουμε αυτήν την πεποίθηση. Είστε η αγάπη και χρειάζεστε να μοιράζεστε  αγάπη.  Η ζωή είναι ένα μοίρασμα αγάπης, είναι να αγαπάμε το σώμα, τον εαυτό, τους άλλους, τον Θεό, την φύση, την εργασία. Η ενέργεια της αγάπης μας εξαγνίζει και μας βοηθάει να προχωράμε. Αλλά ενόσω  υπάρχει η πεποίθηση ότι  η αγάπη είναι συνδεδεμένη με τον φόβο και την οδύνη , θα νιώθουμε μπλοκαρισμένοι και θα βάζουμε ένα φρένο στην ροή της αγνής αγάπης. Στο όνομα της αγάπης, ανησυχούμε, υποφέρουμε και φοβόμαστε. Αντί να βοηθάμε από μια θέση ελεύθερη και γεμάτη αγάπη, βοηθάμε από ανησυχία και φόβο και μ αυτόν τον τρόπο καταπιέζουμε, ελέγχουμε, εξαρτάμε και το άλλο άτομο νιώθει ότι η ελευθερία του περιορίζεται . Εμείς δεν τους αφήνουμε.

Αν ξαναδούμε την ζωή μας και δούμε στιγμές που νιώσαμε τον μεγαλύτερο πόνο, θα αντιληφθούμε ότι ήταν εξ αιτίας των ανθρώπων που αγαπούσαμε περισσότερο και εκείνοι μας αγαπούσαν περισσότερο. Νιώσαμε πόνο σε μια σχέση αγάπης, όπου υπήρχε κτητικότατα , έλεγχος, υποταγή και εξάρτηση. Άλλες φορές ο πόνος δημιουργούνταν από μια απώλεια, η οποία έφερνε την αίσθηση κενού. Εκείνο το άτομο με γέμιζε, με έκανε να νιώθω ολοκληρωμένο / η ήταν ο λόγος της ύπαρξης μου και τώρα ή με εγκατέλειψε ή έφυγε. Μπορούμε να πούμε ότι « πέθανε», αλλά αντί να πήγε σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης, η ψυχή πήρε ένα καινούργιο φυσικό σώμα.

(Αύριο η συνέχεια ...)