Συναισθηματική χαρά και Συναισθηματική λύπη

 

Συναισθηματική χαρά και Συναισθηματική λύπη 

Είναι συνηθισμένο να γινόμαστε συναισθηματικοί, είτε όταν υπάρχει λύπη για παράδειγμα, όταν χάνουμε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, όταν έχουμε αποτυχία σε κάποια εξωτερική κατάσταση, ακούγοντας κάποια αρνητικά νέα κλπ ή όταν υπάρχει χαρά  για παράδειγμα το παιδί ή ο / η σύντροφος κάνουν κάτι που δείχνει την αγάπη τους, όταν βλέπουμε μια ταινία  κλπ. Ενώ  πιστεύαμε ότι είναι απολύτως φυσικό ή φυσιολογικό να γινόμαστε συναισθηματικοί και κάποιοι από εμάς πιστεύουμε ακόμη ότι είναι καλό να ελευθερώνουμε τα συναισθήματα μας και να κλαίμε και ότι αυτό θα μας ξαλαφρώσει και θα μας δυναμώσει,  σε πνευματικό επίπεδο, όταν γινόμαστε συναισθηματικοί μπαίνουμε κάτω απ την επιρροή των εξαρτήσεων και οι εξαρτήσεις πάντα μας κάνουν αδύναμους. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν γινόμαστε συναισθηματικοί, αντί εμείς να επηρεάζουμε τον εαυτό μας, επιτρέπουμε κάτι ή κάποιον  έξω από τον εαυτό μας να μας επηρεάσει. Φέρνουμε κάτι ή κάποιον ή κάποιο εξωτερικό γεγονός , μέσα μας, μπροστά  στο μάτι του νου μας , προσκολλάμε τον εαυτό μας σ αυτό και χάνουμε τον εαυτό μας σ αυτό κλπ. αφήνουμε την  οικειοποίηση του εαυτού μας μ αυτόν τον τρόπο, καθώς γινόμαστε δούλοι σ αυτά. Με αποτέλεσμα οι σκέψεις μας, τα αισθήματα, τα συναισθήματα, τα λόγια, οι πράξεις μας να επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την εικόνα. Αυτός είναι ένας πνευματικός ορισμός του συναισθηματισμού. Το να δίνω το  remote control του εσωτερικού μου κόσμου στον έξω κόσμο μ αυτόν τον τρόπο , είναι σημάδι ότι δεν είμαι εσωτερικά δυνατός. 

Έτσι τι πρέπει να κάνει κάποιος; Αντί να δημιουργούμε εικόνες από τα εξωτερικά γεγονότα και τους ανθρώπους μέσα στον νου μας και να επηρεαζόμαστε απ αυτά, θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε αυτές τις σκηνές, αλλά αντί να χάνουμε τον εαυτό μας μέσα σ αυτές και να παίρνουμε απ αυτές , θα συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε δίνοντας από την εσωτερική μας ενέργεια, αλλά ταυτόχρονα θα βεβαιωνόμαστε ότι ενώ κάνουμε αυτό, είμαστε απροσκόλλητοι απ αυτούς  και δεν μπλεκόμαστε συναισθηματικά. Η εσωτερική ενέργεια θα δίνεται με την μορφή του σεβασμού και της αγάπης αν η σκηνή είναι θετική και με την δύναμη της ευσπλαχνίας και της συνεργασίας αν η σκηνή είναι αρνητική, έτσι που να βοηθήσουμε η σκηνή διορθωθεί ή να ξαναζωντανέψει. Αυτό σημαίνει επηρεάζω και δεν επηρεάζομαι. Αυτή είναι η πιο δυνατή εμπειρία. Μ αυτόν τον τρόπο ξαναπαίρνουμε τον έλεγχο πάνω στον εσωτερικό μας κόσμο και τον ανυψώνουμε πάνω από τέτοιες συναισθηματικές εξαρτήσεις.