Μην παίρνετε και μην δίνετε Πόνο

 

Πόνος – Μην παίρνετε και μην δίνετε Πόνο

Buddha : Ο Πόνος είναι απαραίτητος μέχρι να καταλάβουμε ότι δεν είναι.

Ο φυσικός πόνος είναι σημάδι ότι το σώμα χρειάζεται προσοχή, ενώ η οδύνη είναι νοητική. Αντικαταστήστε την προσκόλληση με την αγάπη, την ενοχή με την συγχώρεση, την ανασφάλεια με την πίστη και την εμπιστοσύνη στον εαυτό , τον συναισθηματισμό με την αποδοχή και την καταπίεση με την επίγνωση και η οδύνη  θα φύγει.

Ας δούμε τις πέντε βασικές αιτίες που δημιουργούν οδύνη.

 

Ένα: Προσκόλληση – αντικατάσταση με την Αγάπη

Σε οποιαδήποτε σχέση μπούμε δίνουμε και μοιραζόμαστε τον εαυτό μας. Μετά αρχίζουμε να ζούμε το αντάλλαγμα απ ότι με ανιδιοτέλεια δώσαμε – την εκτίμηση, τον σεβασμό κλπ- και σιγά, σιγά παγιδευόμαστε / προσκολλιόμαστε σ αυτό το αντάλλαγμα. Μετά αναπτύσσουμε την επιθυμία να νιώθουμε εκείνο το αντάλλαγμα κι έτσι μέσα μας είτε δημιουργείται φόβος ( απώλειας) είτε θυμός ( αν δεν εκπληρωθεί ) . Αν συνεχίσουμε σ αυτή την διαδικασία  αναπτύσσουμε εξαρτήσεις και εθισμούς και αντιδρούμε στις φυσικές αλλαγές της ζωής. Έτσι φτάνουμε στο σημείο να μπερδεύουμε την προσκόλληση με την αγάπη.

 

Η αληθινή αγάπη έχει δυο πλευρές: την φροντίδα και το ενδιαφέρον. Ρωτήστε τον εαυτό σας : ενδιαφέρεστε για κάποιον / κάτι επειδή θέλετε σε αντάλλαγμα την φροντίδα του; Αν  ναι αυτό είναι προσκόλληση και όχι αγάπη . Η αγάπη δεν έχει προσδοκίες σε αντάλλαγμα, αποδέχεται όλες τις διαφορετικότητες, αφήνει και απλά υπάρχει. Το μονοπάτι της πνευματικότητας είναι το μονοπάτι για να μάθουμε και πάλι να αγαπάμε. Ξεκινάει με το να μάθουμε να φροντίζουμε και να ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας και μετά αυτό επεκτείνεται εύκολα προς τους άλλους. Πρέπει να αντικαταστήσουμε την προσκόλληση με την αγάπη – το να αφήνουμε απλά δεν είναι αρκετό καθώς μετά ο θυμός θα έρθει να συμπληρώσει το κενό  – μετά κανένας δεν θα μπορεί να με πονέσει γιατί δεν θα ψάχνω πιά για τίποτε.

 

Δυο: Eνοχή – συγχωρείτε

Όταν κάνουμε λάθη – ίσως επειδή ενεργούμε από ανιδιοτέλεια ή πηγαίνουμε αντίθετα προς την καλύτερη κρίση μας – νιώθουμε ενοχή. Ζώντας με ενοχές σπαταλάμε την ζωή μας είναι πολύ καλύτερα να συγχωρούμε και να συνεχίζουμε.

 

Η συγχώρεση έχει πέντε βήματα: 1)αναγνώριση του λάθους, 2) μετάνοια, 3) μετακίνηση (δεν κολλάω εδώ), 4) συνειδητοποίηση ( μαθαίνω από το λάθος, βλέπω το κακό που δημιουργεί στον εαυτό και τους άλλους) και 5) ανάληψη υπευθυνότητας /αλλάζοντας και αφήνοντας το παρελθόν να είναι παρελθόν ( μαθαίνουμε να αλλάζουμε και να ξεχνάμε). Αν δεν έχουμε ξεχάσει αυτό σημαίνει ότι ακόμη υπάρχει κάποια πληγή και δεν έχουμε μάθει πλήρως αυτό που χρειάζεται να μάθουμε και να συνεχίσουμε..

 

Τρία: Ανασφάλεια – χτίσιμο της Πίστης και της Εμπιστοσύνης στον Εαυτό

Όταν γινόμαστε ανασφαλείς χάνουμε την πίστη και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Αυτό συμβαίνει όταν από λάθος ταυτιζόμαστε με τον εγωισμό, πιστεύοντας ότι είμαστε αυτό το σώμα και ότι χρειαζόμαστε τους άλλους για να νιώθουμε ακέραιοι ( εσωτερική πληρότητα , ώστε να μην περιμένουμε από έξω….) χρειάζεται να ξαναχτίσουμε πίστη και  εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η πίστη αφορά το κεφάλι και η εμπιστοσύνη στην καρδιά .

 

Είναι δουλειά του κεφαλιού να προστατεύσει την καρδιά…. Έτσι που η καρδιά να αρχίσει να εμπιστεύεται το κεφάλι ….. νιώθοντας αυτήν την εμπιστοσύνη η πίστη στο ίδιο το κεφάλι μεγαλώνει … έτσι χρησιμοποιείτε την κατανόηση ( κεφάλι) και την αποδοχή (καρδιά) και αναδύσετε και βιώστε την αρμονία μέσα σας, μετά η ανασφάλεια και ανάγκη θα φύγουν. Αισθήματα ταπείνωσης ( εξευτελισμού ) , αντίστασης και αποδοκιμασίας είναι σημάδια ότι λειτουργούμε από εγωισμό.

Τέσσερα : Συναισθηματισμός – χρησιμοποιείτε την Αποδοχή

Όταν είμαστε συναισθηματικοί είναι σαν να μην έχουμε έλεγχο στα αισθήματα μας, αποδυναμωμένοι, ανίσχυροι και αντιδραστικοί. Ξεκινήστε απ το να καταλαβαίνετε από που προέρχονται όλα αυτά- συνήθως αντιδρούμε από φόβο ή από κάποια προσδοκία. Μετά συνεχίστε κατανοώντας με την κατανόηση ότι δεν είναι πάντα απαραίτητο να καταλαβαίνετε γιατί οι άλλοι συμπεριφέρθηκαν με τον συγκεκριμένο τρόπο, απλά αποδεχθείτε το δικαίωμα τους να είναι και να παίζουν τον ρόλο τους. Μετά θα καταλάβουμε ότι κανείς δεν συμπεριφέρεται άσχημα αν δεν είναι δυστυχισμένος. Έτσι μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να παραμείνουμε ήρεμοι αντί να ρίξουμε φωτιά στην φωτιά αντιδρώντας.

 

Πέντε : Καταστολή  – χρησιμοποιείτε την ενσυναίσθηση (συνειδητότητα )και την επίγνωση

Η καταπίεση οδηγεί στον αιθέριο θυμό, αυτός δημιουργεί μέσα μας απαρέσκεια και απογοήτευση και μεγαλώνει σαν μια χύτρα ταχύτητας… σπαταλάμε πολύ από τον χρόνο και την ενέργεια μας σε αρνητικό τρόπο σκέψης σχετικά με τους άλλους, το τι κάνουν ή τι δεν κάνουν εναντίον μας. Έτσι η ενέργεια μας εξαντλείται και επέρχεται νοητική κούραση, χάνουμε την καθαρότητα μας και δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε επιτυχείς αποφάσεις. Αντίθετα όταν σκεπτόμαστε θετικά δημιουργούμε ενθουσιασμό, ο οποίος μας οδηγεί σε επιτυχία.

Έτσι α) Αρχίστε να μαθαίνετε να εκφράζεστε και να επικοινωνείτε με τους άλλους αντί να καταπιέζεστε και να μην μιλάτε, β) πείτε τους άλλους για σας, γ) αναπτύξτε την τέχνη της ενσυνείδησης (mindfulness), δηλαδή να δίνετε προσοχή στις σκέψεις σας και δ) επιλέγετε να κρατάτε τις θετικές σκέψεις που έχετε, ενώ αναγνωρίζετε και αφήνετε  ( μη δίνοντας καμιά παραπέρα προσοχή σ αυτές) τις αρνητικές.