Χρωματίζετε με τα χρώματα της Συγχώρεσης τον καμβά του Νου σας (Μέρος 1)

 

Χρωματίζετε με τα χρώματα της Συγχώρεσης τον καμβά του Νου σας  (Μέρος 1)

Όταν νιώθουμε πληγωμένοι, ιδιαίτερα από ανθρώπους που είναι σημαντικοί στην ζωή μας, από ανθρώπους που μοιραζόμαστε μια κοντινή σχέση, συχνά συναισθηματικά «πέφτουμε» και νιώθουμε την αξία μας να αμφισβητείται. Αυτή η αδυναμία δημιουργεί ένα κενό μέσα μας. Από μια πνευματική άποψη, οι φόβοι μας για την συναισθηματική μας απώλεια στο μέλλον και το παραπέρα πλήγωμα μας συμβουλεύουν να κρατάμε θυμό και εκδικητικότητα και μ αυτόν τον τρόπο να κρατάμε τον πόνο ζωντανό.  

Γιατί νιώθουμε ότι είναι τόσο δύσκολο να συγχωρήσουμε τους άλλους ; Όταν νιώθουμε πληγωμένοι, συνήθως υπερταυτιζόμαστε με το άτομο που μας πληγώνει.  Θέλουμε να κρατάμε το άλλο άτομο φυλακισμένο, επειδή δεν ξέρουμε ότι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να κρατάμε φυλακισμένο σ εκείνη την κατάσταση και τον εαυτό μας. Όταν

πληγωνόμαστε, συνήθως ξεχνάμε την αρχική μας μορφή, ότι είμαστε γενναιόδωρες αγνές ψυχές. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι σαν αγνές ψυχές, το αληθινό μας σπίτι είναι ο πνευματικός κόσμος, ο κόσμος των ψυχών. Κατεβαίνουμε από τον κόσμο των ψυχών και ερχόμαστε εδώ μπαίνοντας στον κύκλο του να φοράμε και να βγάζουμε τα διαφορετικά μας κοστούμια ή σώματα σε κάθε γέννηση. Δημιουργούμε πολλούς καρμικούς λογαριασμούς με πολλές ψυχές στο ταξίδι των διαφορετικών σχέσεων πληγώνοντας τους μερικές φορές. Παραμένοντας σε συνειδητότητα ψυχής μπορούμε εύκολα να θυμόμαστε ότι κάθε κατάσταση όπου κάποιος μας πληγώνει, έχει ένα σκοπό διευθέτησης των παλιών καρμικών λογαριασμών που εμείς δημιουργήσαμε στο παρελθόν και δεν είναι θέμα ατυχήματος. Είναι απίστευτο πως τα πάντα αλλάζουν όταν βλέπουμε την κατάσταση με διαφορετική οπτική και αυτό μας δίνει την δυνατότητα πιο εύκολα να συγχωρήσουμε.

 

 

 

Με τόσους πολλούς τρόπους η τέχνη της συγχώρεσης είναι σαν να ανακατεύουμε ένα καινούργιο χρώμα με τα χρώματα που υπάρχουν ήδη στην παλέτα της φύσης μας ,όπως είναι της γαλήνης, της αγάπης και της αλήθειας. Αυτά τα χρώματα γίνονται πολύ δημιουργικά, αρμονικά και ισορροπητικά καθώς ανακατεύονται στον ανεκτύπωτο καμβά του νου μας και δίνουν το όμορφο χρώμα της συγχώρεσης. Όπως σ έναν πίνακα, δεν μπορεί να υπάρχει τελική φάση, έτσι και  στις σχέσεις, δεν μπορούμε να φτάσουμε σ ένα τέλειο στάδιο και να μείνουμε εκεί συνέχεια. Η συγχώρεση είναι πολύ λιγότερο μιας φοράς πράξη ή γεγονός και περισσότερο είναι ένας κύκλος, που συνεχώς αναπτύσσεται. Είναι ένας κύκλος χωρίς θυμό ή πικρία, αλλά ένας κύκλος όπου υπάρχει χαρά και αλήθεια. Μπορούμε να επιλέξουμε να συμμετέχουμε σ αυτόν τον κύκλο.

Αύριο η συνέχεια