Συναισθηματική Χαρά και Συναισθηματική Λύπη

Συναισθηματική Χαρά και Συναισθηματική Λύπη

Συνήθως γινόμαστε συναισθηματικοί, είτε όταν υπάρχει λύπη, για παράδειγμα αποχωριζόμαστε κάποιον που αγαπάμε, όταν έχουμε αποτυχία σ ένα εξωτερικό γεγονός, όταν υπάρχουν αρνητικά νέα, κλπ ή όταν το παιδί ή ο/ η σύντροφος μας ή ακόμη και το κατοικίδιο μας κάνει μια τρυφερή πράξη, όταν βλέπουμε μια ταινία κλπ. Ενώ πάντα πιστεύαμε ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό ή φυσικό να γινόμαστε συναισθηματικοί και κάποιοι από εμάς ακόμη πιστεύουμε ότι είναι καλό να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας και να κλαίμε και ότι αυτό μας ξελαφρώνει και μας κάνει πιο δυνατούς, από μια πνευματική σκοπιά, το να γινόμαστε συναισθηματικοί σημαίνει ότι μπαίνουμε κάτω απ την πραγματικότητα της εξάρτησης και οι εξαρτήσεις πάντα μας αποδυναμώνουν. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν γινόμαστε συναισθηματικοί, αντί να επηρεάζουμε τον εαυτό μας από μέσα μας, επιτρέπουμε κάτι ή κάποιον έξω από τον εαυτό μας να μας επηρεάσει. Φέρνουμε κάποιον ή κάτι ή ακόμη και κάποιο γεγονός έξω από εμάς, μέσα, μπροστά στο μάτι του νου μας, προσκολλιόμαστε σ αυτό και χάνουμε τον εαυτό μας σ αυτό, για παράδειγμα επιτρέπουμε την εικόνα να σφετεριστεί τον εσωτερικό μας κόσμο μ έναν τέτοιο τρόπο, καθώς γινόμαστε δουλικοί σ αυτήν . Με αποτέλεσμα οι σκέψεις μας, τα αισθήματα , τα λόγια, οι πράξεις μας να επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό απ αυτήν την εικόνα. Αυτός είναι ο πνευματικός ορισμός του να γινόμαστε συναισθηματικοί. Το να δίνω το τηλεχειριστήριο του εσωτερικού  μου κόσμου στον εξωτερικό κόσμο μ αυτό τον τρόπο , είναι ένα σημάδι ότι μέσα μου δεν είμαι τόσο δυνατή /ος.  

Έτσι τα θα πρέπει να κάνουμε; Αντί να δημιουργούμε εικόνες των εξωτερικών γεγονότων και των ανθρώπων μέσα στο νου μας και να επηρεαζόμαστε απ αυτές, θα συνεχίσουμε να παρακολουθάμε αυτέ τις σκηνές, αλλά αντί να χάνουμε τον εαυτό μας μέσα σ αυτές και να πέρνουμε από αυτές, μοιραζόμαστε μαζί τους δίνοντας τους την εσωτερική μας ενέργεια αλλά ταυτόχρονα βεβαιωνόμαστε κάνοντας αυτό ότι, είμαστε απροκόλλητοι απ αυτές και ότι δεν επηρεαζόμαστε συναισθηματικά. Η εσωτερική ενέργεια δίνετε με την μορφή της εκτίμησης, της αποδοχής και της αγάπης είτε πρόκειται για μια θετική σκηνή ή δύναμη, ευσπλαχνίας και συνεργασίας, είτε για μια αρνητική σκηνή, έτσι που να βοηθάμε η σκηνή να διορθωθεί ή να ξαναζωντανέψει. Αυτό σημαί νει επηρεάζω και δεν επηρεάζομαι. Αυτή είναι η πιο ενδυναμωτική εμπειρία. Μ αυτό τον τρόπο ξανακερδίζουμε τον έλεγχο στον εσωτερικό μας κόσμο και πηγαίνουμε πέρα από τέτοιες συναισθηματικές εξαρτήσεις.