Η Σχέση ανάμεσα στον Θυμό και την Προσκόλληση (Μέρος 1)

Η Σχέση ανάμεσα στον Θυμό και την Προσκόλληση (Μέρος 1)

Οι περισσότεροι από μας λογικά καταλαβαίνουμε ότι όλες οι μορφές του θυμού είναι άχρηστα συναισθήματα, αλλά όταν μπαίνουμε στο πεδίο της δράσης, τείνουμε να συμφωνήσουμε ότι υπάρχουν κάποιες καταστάσεις όπου το όπλο του θυμού πρέπει να χρησιμοποιηθεί και ότι είναι δικαιολογημένος και επιτρεπτός. Όταν κάποιος προσπαθεί να μου κάνει κακό προσωπικά, όπως να δώσει λύπη σε κάποιον φίλο ή αγαπημένο πρόσωπο, να στείλει ένα παράπονο σχετικά με την δουλειά μου σε κάποιον ανώτερο μου  ή απλά να με κατηγορήσει ή χτυπήσει το αυτοκίνητο μου, φαίνεται ότι ο θυμός μου είναι δικαιολογημένος, σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά η βασική αρχή είναι η ίδια σε όλες τις περιπτώσεις. Μέσα στον νου μας, προσπαθούμε να ελέγξουμε και να αλλάξουμε αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει- το παρελθόν ή τους άλλους ή τα γεγονότα.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις υποφέρουμε πολύ όταν αυτά τα πράγματα που είναι κοντά μας αλλάζουν ή χάνονται. Έτσι γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι επειδή κρατάμε όλα αυτά τα πράγματα τόσο κοντά μας ή με άλλα λόγια προσκολλιόμαστε σ αυτά. Όταν κάποιος προσπαθεί να με υποβιβάσει στην δουλειά  ή με άλλα λόγια να βλάψει την θέση μου στην εργασία και εγώ υποφέρω γι’ αυτό, είναι επειδή είμαι  ταυτισμένος με τον ρόλο στο γραφείο, σκέφτομαι ότι είμαι ο ρόλος. Όταν κάποιος χτυπάει το αυτοκίνητο μου , μέσα μου φουντώνει ο θυμός, το συναίσθημα του θυμού βγαίνει από μέσα μου, επειδή είμαι ταυτισμένος με το αυτοκίνητο, σκέφτομαι ότι είμαι το αυτοκίνητο ! Αυτό είναι το βαθύτερο λάθος. Είναι η βαθύτερη αιτία της αρνητικής οδύνης που ονομάζεται θυμός. Βέβαια εμείς δεν έχουμε αυτήν την επίγνωση  , αλλά για μια στιγμή βλέπαμε τι κάνουμε μέσα στον νου μας θα μπορούσαμε  να δούμε ότι αναδύουμε στον νου μας την εικόνα του αυτοκινήτου ή  του ρόλου μας . μετά πηγαίνουμε μέσα στην εικόνα του νου μας και χάνουμε την πνευματική μας ταυτότητα ή την ατομικότητα μας σ εκείνη την εικόνα. Με αποτέλεσμα ταυτιζόμαστε εντελώς με τον ρόλο ή το αυτοκίνητο ή είμαστε πολύ προσκολλημένοι σ αυτά. Έτσι, αν ο ρόλος ή το αυτοκίνητο πάθουν κάτι με οποιονδήποτε τρόπο, είναι σαν να το παθαίνουμε εμείς, με αποτέλεσμα, αναστατωνόμαστε ή θυμώνουμε. 

(Αύριο η συνέχεια…)